खरच हा पाऊस मला वेड लावणारे ...

एक टप्पोरं थेंब हातावर थरथरला, शहराला काही काळ रेंगाळला आणि
टप्पकन मातीत मिसळून गेला ..
त्याची थरथर मनातच नखशीकांत मला भिजवून गेली ..
त्याचा तो मातीला झालेला पहिला स्पर्श अन माझ्या श्वासांत गुंतून राहिला तो त्याचा दरवळ ..
मान टाकलेल्या फुलाने पुन्हा तरतरीत व्हावे तसाच होतंय काहीस मलाही
आता ओढ लागलीये ती फक्त भिजण्याची ..
तशी मला त्याची आठवण झालीच ..
माझ्यासोबत तेवढ्याच उन्मुक्तेतेने त्यानाही भिजव अस वाटून गेल ..
तसा तो नसताच आला..त्याने दुरूनच मला न्याहाळल असत . .
त्याच्या डोळ्यांतली निरागसता मी पावसातही टिपला असता ..
भिजण्याची मजा कदाचित काही औरच असती .
मनातल्या हुर्हुरीला मग नेमक धडधडणार्या हृदयाने साथ दिली असती ..
मग एक प्रश्न सतावत राहिला असता
नेमका पावसाचा स्पर्श अधिक सुखावणारा का त्याच्या नजरेचा ?
:-) कुणास ठाऊक .. 

खरच हा पाऊस मला वेड लावणारे ...

पौर्णिमा ...