ना पहिले मी तुला ..

तरी बेधुन्द ही का हवा
नवा स्पर्श ओठांवारी तुझ्या
श्वासांचा का मला हवा
वाटे ऋतू का नवा
जर ना पहिले मी तुला ........

डोक्यात हे गाणा पिंगा घालायला लागल म्हणजे संजयचा , मी पुन्हा प्रेमात पडले ..
आणि नेहमीसखा यावेळीही व्यक्तीच्या  नाही पण प्रेमाच्याच.

किती हळूवार भावना अशी रेन्गाळून रहाते, शहार्यानी मन घमघमलेल
अधीरता अस्थिरता , मानसिक गुदगुल्या..

असंख्य ती दिवसवप्ने आणि न संपणारे उसासे.
झालेल्या घडामोडी आठवून आठवून गालताचा हसायचा
जुने आवडीचे गाणे शोधून , त्याच्या शब्दांमधे विरघाळून जायचा

शब्द ना शब्द मझीच व्यथा सांगत आहे आणि हेच त्याला कसा सांगाव यावर
अखंड विचार करत बसायचा.

पाऊस पाडवा वाटतो अशा वेळी , एकटीच भिजेन
long drive वर जावा वाटत, सोबतीला गाण्यांचे सूर
ओरडावस वाटेल , नाचावसा वाटेल , आणि नाना उत्कट भावनाना पूर आलेला असेल

संभळायच कस स्वतःला , आवरायचा तरी का
कुणी बघत तर नाहीए मग होऊन जाऊ दे ना मनसोकत त्या भावनेचा अविष्कार

काम काही होत नाहीत आणि धड लक्ष नाही लागत कुठेच ,
मन रमावा तरी कसा कारण , जे घडलाय आणि जे अनुभवतेय त्याचा नाद तरी कसा सुटेल .

एखाद्या गंधात अडकून राहावा, एखाद्या तालावर रमूंन जावा ,
comforter च्या उब मधे स्वप्नांमधेच गुंतून राहावा ,

कोणता दिवस , कसला वार कसली कामे
बुद्धी भ्रष्टा झलिये , आणि मन तर वेड लागल्यसारखाच वागत्ाय
काही ताळमेळ नाही आणि अस्तित्वाची जाणीवही धूसर होऊन गेली ,...

आता मत्र मन वाट पाहतेय अगदी अतुर्तेने , ते एका messageची /कॉल ची , कुठल्या तरी संकेतची
ज्यावरून हे कळेल की , आग दोन्हीकडे तितकीच धागधगतेय.

ओठांचा बाक कनपर्यन्र्त झुक्तो आणि सावळ कांतीवर न दिसणारे तम्बूस गाल स्पष्टपणे सांगतता ,

हो मे पुन्हा एकदा प्रेमात आहे प्रेमाच्याच.
कधी त्या भावनेला अस्तित्व मिळेल , कधी या मनाचा मोर नाचायचा थांबेल,
कधी हे मानतल वादळ बोलून मी मोकळी होईन.

वेडी आशा , आणि वेड जग आहे माज़ा,
आस लावून बसलेल्या या --"डोळ्यांपुढे एकदा येशील ना तू प्रिया " !!!!!