शनिवार ची सकाळ खर तर दुपार म्हणायला पाहिजे कारण उठली जरी १ वाजता त्याला सकाळ कशी म्हणणार. आईचे २ miscall येउन गेलेले एव्हाना . तरी बरा east coast time zone चांगला आहे west पेक्षा .
झोपेतच तिने आईचा तिसरा call उचलला आणि तिच्या "Hello" वरूनच आईला समाजाला आजही उठायला दुपार केली या पोरीने .
तसा आईची चिडचीड सुरु झाली , "वय काय झालाय तुझ, असाच दिनक्रम कसा चालणार लग्नानंतर, वेळकाळेच भान नाही, कुणाचा लक्ष नाही म्हणून वाट्टेल ते वागायचा" वगैरे वगैरे… तिला समाजाला नक्कीच आईचा काहीतरी बिनसलंय . मग काय नेहमी प्रमाणे तिने आईला प्रश्न विचारला कि काय ग नक्की झालाय तरी काय ? तशी आईचा आवाज केविलवाणा झाला , देशपांड्यांच्या मुलाच लग्न मोडला का तर म्हणे मुलगी आगाऊ आहे.
आता आगाऊ मंजे नक्की काय याचा काही अंदाज तिला येईना, तरी ती शांतापणे एकत राहिली , "बघ आता तुझाही वय वाढत चालली, B.E झालेले मुला पण तुला नकार देत अहेत. " पहिल्या वाक्यानंतरच तिने आई काय म्हणतेय हे एकानं सोडूनच दिला, कारण त्यानंतर एकू येणारा प्रत्येक वाक्य न वाक्य तिला तोंडपाठ झाला " . कसा बस विनोद करून तिने आईला दुसर्या विषयवार भरकटवल आणि शांत झालेल्या आईने मग झोप येतेय नावाखाली phone ठेवून दिला .
तिच्या डोक्यातला वादळ काही संपेना, नेहमी दुसर्या कामात गुंतवणारी ती आज कधी नव्हे ते आईचा बोलण ऐकून सुन्न झाली. तोंडात tooth brush टाकून घासायला सुरवात केली आणि अचानकच तिचा लक्ष आरश्यावर गेला, विस्कटलेल्या केसांमध्ये कुठेतरी ४-५ पांढरे केस दिसले आणि पहिल्यांदा तिला आपण कसे म्हातारे होत चाललो आहोत दिवसेन्द्वास याची जाणीव झाली
संपला , दिवसाची सुरुवातच आयुष्यावर सामीक्षा करण्याने सुरु झाली म्हणजे आज नक्की काहीतरी मोठे निर्णय घेण्यात येणार आहेत हे समजून जयच.
money, drinks, job, career, party , travel, friends, excessive sleep (आराम) हे सगळा करताना कसा आयुष्यातला एकेक क्षण आपण कमी करत अहो असे नको ते विचार डोकयात थैमान घालत होते. आणि हे सगळ का , तर डोक्यावरची लग्नाची तलवार postpone /avoid करण्यासाठी,
settle तर व्हायचं पण मग अडलंय कुठे , कित्येक unsolved issues आहेत, अभ्यास करून नवा job मिळवायचा , कि पुढच्या येणाऱ्या long weekend च planning ? आईला इकडे बोलवावा कि स्वतच India trip करावी, बाहेर फिरायचा पण आहे मग singapore कि Puerto Rico, नवीन furniture घ्यावा का तसाही job मिळाला कि move व्हाव लागेल । मग कशाला इतका फापट पसारा
रीद्याचा वेग जसा वाढला तशी घुसमट सुद्धा . कार ची आणि घराची चावी घेऊन शेवटी ती बाहेर पडली आणि विचार न करता असेच रस्त्यांवर भटकत पोचली ते थेट ताल्वाकाठी . दुपारच्या उन्हातहीझाडाच्या सावलीत समोर तलावात पोहणार्य बदकांना बघण्यात मग्न ती तशिच बसून रहिलि.
का करायचा जे काही कातोय, आणि त्याला पर्याय काय नाही केला तर हजारो तात्विक विचार पण स्पष्ट मार्ग नहि. मग चिडचिड झाली ती हि टोकाची आणि माहितीच टोकाला पोचला कि काय होता सगळा विचार सोडून हसायला लागायचा स्वतवरच।
वय वाढतंय म्हणून काळजी करणारी ती स्वताचा वेळ काळजीतच घालाव्तेय हे लक्षात आला आणि काळजीची जागा self revelation ने घेतलि.
करायच्यात गोष्टी अजून भरपूर, फिरायचं, सध्या photography चा वेध आहे, आईला जग फिरावायाचय , एखादा असा मुलगा शोधायचं ज्याच्यावर मनापासून प्रेम होईल , settle व्हायचं ,job पण change करायचं,
खूप पुस्तक वाचायची आहेत आणि घरात ५५ inches चा TV घेऊन XBOX पण खेळायचय , घराच्या भिंती वाट्टेल त्या रंगाने paint करायच्या आहेत आणि मैत्रिणीच्या लग्नात मनसोक्त नाचायचं , केरळ मध्ये लग्न करायचं ।
सरळ मग कार मधून वही आणि पेन आणला आणि आक्खी bucket list खरडायला सुरु , ४० तरी rows भरल्या आणि तिला हलका वाटायला लगल…
काहीही झाला तरी regrets नाही पाहिजे आयुशाय्त कि अरे हे करायचा होता पण वेळच नाही मिळाला,
आणि पानाच्या शेवटच्या ओळीवर लिहिला :
I will complete my bucket list :
one row at a time,
one step in the blind
treat life as you own it
search the meaning till you find
झोपेतच तिने आईचा तिसरा call उचलला आणि तिच्या "Hello" वरूनच आईला समाजाला आजही उठायला दुपार केली या पोरीने .
तसा आईची चिडचीड सुरु झाली , "वय काय झालाय तुझ, असाच दिनक्रम कसा चालणार लग्नानंतर, वेळकाळेच भान नाही, कुणाचा लक्ष नाही म्हणून वाट्टेल ते वागायचा" वगैरे वगैरे… तिला समाजाला नक्कीच आईचा काहीतरी बिनसलंय . मग काय नेहमी प्रमाणे तिने आईला प्रश्न विचारला कि काय ग नक्की झालाय तरी काय ? तशी आईचा आवाज केविलवाणा झाला , देशपांड्यांच्या मुलाच लग्न मोडला का तर म्हणे मुलगी आगाऊ आहे.
आता आगाऊ मंजे नक्की काय याचा काही अंदाज तिला येईना, तरी ती शांतापणे एकत राहिली , "बघ आता तुझाही वय वाढत चालली, B.E झालेले मुला पण तुला नकार देत अहेत. " पहिल्या वाक्यानंतरच तिने आई काय म्हणतेय हे एकानं सोडूनच दिला, कारण त्यानंतर एकू येणारा प्रत्येक वाक्य न वाक्य तिला तोंडपाठ झाला " . कसा बस विनोद करून तिने आईला दुसर्या विषयवार भरकटवल आणि शांत झालेल्या आईने मग झोप येतेय नावाखाली phone ठेवून दिला .
तिच्या डोक्यातला वादळ काही संपेना, नेहमी दुसर्या कामात गुंतवणारी ती आज कधी नव्हे ते आईचा बोलण ऐकून सुन्न झाली. तोंडात tooth brush टाकून घासायला सुरवात केली आणि अचानकच तिचा लक्ष आरश्यावर गेला, विस्कटलेल्या केसांमध्ये कुठेतरी ४-५ पांढरे केस दिसले आणि पहिल्यांदा तिला आपण कसे म्हातारे होत चाललो आहोत दिवसेन्द्वास याची जाणीव झाली
संपला , दिवसाची सुरुवातच आयुष्यावर सामीक्षा करण्याने सुरु झाली म्हणजे आज नक्की काहीतरी मोठे निर्णय घेण्यात येणार आहेत हे समजून जयच.
money, drinks, job, career, party , travel, friends, excessive sleep (आराम) हे सगळा करताना कसा आयुष्यातला एकेक क्षण आपण कमी करत अहो असे नको ते विचार डोकयात थैमान घालत होते. आणि हे सगळ का , तर डोक्यावरची लग्नाची तलवार postpone /avoid करण्यासाठी,
settle तर व्हायचं पण मग अडलंय कुठे , कित्येक unsolved issues आहेत, अभ्यास करून नवा job मिळवायचा , कि पुढच्या येणाऱ्या long weekend च planning ? आईला इकडे बोलवावा कि स्वतच India trip करावी, बाहेर फिरायचा पण आहे मग singapore कि Puerto Rico, नवीन furniture घ्यावा का तसाही job मिळाला कि move व्हाव लागेल । मग कशाला इतका फापट पसारा
रीद्याचा वेग जसा वाढला तशी घुसमट सुद्धा . कार ची आणि घराची चावी घेऊन शेवटी ती बाहेर पडली आणि विचार न करता असेच रस्त्यांवर भटकत पोचली ते थेट ताल्वाकाठी . दुपारच्या उन्हातहीझाडाच्या सावलीत समोर तलावात पोहणार्य बदकांना बघण्यात मग्न ती तशिच बसून रहिलि.
का करायचा जे काही कातोय, आणि त्याला पर्याय काय नाही केला तर हजारो तात्विक विचार पण स्पष्ट मार्ग नहि. मग चिडचिड झाली ती हि टोकाची आणि माहितीच टोकाला पोचला कि काय होता सगळा विचार सोडून हसायला लागायचा स्वतवरच।
वय वाढतंय म्हणून काळजी करणारी ती स्वताचा वेळ काळजीतच घालाव्तेय हे लक्षात आला आणि काळजीची जागा self revelation ने घेतलि.
करायच्यात गोष्टी अजून भरपूर, फिरायचं, सध्या photography चा वेध आहे, आईला जग फिरावायाचय , एखादा असा मुलगा शोधायचं ज्याच्यावर मनापासून प्रेम होईल , settle व्हायचं ,job पण change करायचं,
खूप पुस्तक वाचायची आहेत आणि घरात ५५ inches चा TV घेऊन XBOX पण खेळायचय , घराच्या भिंती वाट्टेल त्या रंगाने paint करायच्या आहेत आणि मैत्रिणीच्या लग्नात मनसोक्त नाचायचं , केरळ मध्ये लग्न करायचं ।
सरळ मग कार मधून वही आणि पेन आणला आणि आक्खी bucket list खरडायला सुरु , ४० तरी rows भरल्या आणि तिला हलका वाटायला लगल…
काहीही झाला तरी regrets नाही पाहिजे आयुशाय्त कि अरे हे करायचा होता पण वेळच नाही मिळाला,
आणि पानाच्या शेवटच्या ओळीवर लिहिला :
I will complete my bucket list :
one row at a time,
one step in the blind
treat life as you own it
search the meaning till you find
